مقاله داستان پیامک عکس سرگرمی تفریح

قصه فراق رادرمن می نوازد به غربت خویش پی می برم

درسکوت پر از فریادم میگریم ، میگویم

با همین قلبم به وسعت تمام خوبی ها ونگاه های گرم وهمیشه عاشقت دوستت دارم

آنقدری که بی نهایت دوستت دارم

چشمانم بی فروغ است

موج انرژی دیگرمرا فرانمی گیرد

دیگرهیچ چیز مرا نمی خنداند

چه تاریکم چه سردم چه تلخ است این دنیا

سلامتیه اونایی که براشون مثل آتیش چهارشنبه سوری بودیم

همه وجودمون تو آتیش عشقشون سوخت تا اونا با شادی از رومون بپرن و رد بشن

غمگینم

همانند دلقکى که روى صحنه

چشمش به عشقش افتاد که با معشوقش به او مى خندیدند

چه شب ساکتى است

انگار هیچ کس در دنیا نیست

یا شاید هم من در دنیاى کسى نیستم

سرگیجه بهانه بود

مى خواستم با تمام وجودم احساس کنم تکیه گاهمى …

هرگز فالگیر نبودم

تنها می خواستم دستت را بگیرم …

فکر می کردم تنهایی یعنی؛

من… سکوت… پنجره های خاک گرفته… اتاق خالی از تو…

نمیدانستم سنگینی اش بیشتر می شود …

در ازدحام آدم ها …

یک شاعر سرگشته …

یک انسان بى رویا …

یک شبگرد بى قرار …

تنهایی من شکلهای مختلف دارد …!